De generaals en de burgers

>> Saturday, June 26, 2010

Ik ben ook dit weekend nog druk met andere zaken en heb niet meer de energie en de tijd om een mooie stukje te schrijven. Aan onderwerpen echter geen gebrek.

Bijvoorbeeld de loslippige generaal die niet genoeg krijgt van oorlog, maar dat van zijn baas maar tot 2011 oorlogje mag spelen.

Veel respect voor zijn bazen heeft hij niet:

Now, flipping through printout cards of his speech in Paris, McChrystal wonders aloud what Biden question he might get today, and how he should respond. "I never know what's going to pop out until I'm up there, that's the problem," he says. Then, unable to help themselves, he and his staff imagine the general dismissing the vice president with a good one-liner.

"Are you asking about Vice President Biden?" McChrystal says with a laugh. "Who's that?"

"Biden?" suggests a top adviser. "Did you say: Bite Me?"

Obama kon niet anders dan hem ontslaan: insubordinatie kan niet getolereerd worden. In eerste instantie lijkt dit verhaal te gaan over het primaat van de politiek boven de militairen. Dit is al een keer eerder gebeurd dat een generaal door zijn president werd ontslagen omdat hij te trigger happy was. Generaal MacArther wilde graag China aanvallen, desnoods met atoombommen. (Op 6:40 begint het deel over MacArhter):



Maar het verhaal over de machtsstrijd tussen Obama en de militairen is misschien nog niet het hele verhaal. Jim Sleeper en David Seaton denken dat de militairen de bui allang zien hangen: dit is een onwinbare oorlog. Door de loslippigheid van McChristel heeft hij de president een reden gegeven om hem te ontslaan. Nu kan hij als burger de politieke strijd oppakken tegen Obama. Nu kunnen ze de Democraten er van beschuldigen dat zij door halfslachtigheid - te weinig troepen een deadline in 2011 - de oorlog heeft verloren. Hij zelf kan zijn handen in onschuld wassen.

Kijk ook nog eens naar deze discussie tussen Mariko Peters, die betoogt dat er een einde moet komen aan de oorlog, en Rob de Wijk die graag Obama wilde helpen. We zouden het haast vergeten, maar daarover is het kabinet gevallen.



----
Update:
Een gepolijste versie van deze post staat op GeenCommentaar

Read more...

Hulde aan Umberto Tan

>> Monday, June 21, 2010

Korte mededeling: door privéomstandigheden heb ik de komende weken wat minder tijd. Maakt u zich geen zorgen, het zijn positieve ontwikkelingen. Om U toch wat stof tot overdenken te geven volsta ik met dit video fragment van Kermit en van den Bink. Umberto Tan zet iedereen in zijn hemd omdat hij iets doet dat blijkbaar nog niemand in de media en politiek gedaan heeft - te druk als men is met kijkcijfers en het voorbereiden van "debatten": het lezen van partijprogramma van de PVV. Lees ook wat Ko Colijn er over zegt.

Get Microsoft Silverlight Bekijk de video in andere formaten.

Read more...

Bankier en barbier schrijven voor: aderlaten

>> Tuesday, June 15, 2010

Het gaat slecht met de economie. Laat daarover geen enkel misverstand bestaan. De VVD en de PVV hebben (mede) door te beloven de economie daadkrachtig aan te pakken, de verkiezingen gewonnen. De mensen zijn bang, en heus niet alleen voor buitenlanders. Door de aanhoudend slechte berichten over Griekenland en nu weer Spanje, wordt men onzeker. Het gevoel dat er gesneden moet worden is algemeen, de een wat meer de ander wat minder, maar, zoals Joep Schrijvers het afgelopen vrijdag kernachtig uitdrukte in Obalive: het vet moet weggesneden worden. Bijna dagelijks hoor en zie ik op radio en tv dat er daadkrachtig moet worden ingegrepen. Zelfs op de G20 top van vijf juni klonk de roep om bezuinigingen. Stimuleren is uit, bezuinigen is in. Wie serieus genomen wil worden, moet in het koor meezingen.

De bankier
In het radio1 journaal van afgelopen vrijdag 11 juni zingt ook Lex Hoogduin van de Nederlands Bank mee in het koor van boekhouders dat de boeken weer sluitend wil maken. Er zal volgens hem fors bezuinigd moeten worden:

André Meinema: Nou hebben we in de voorbije weken wel gezien, hoe snel opeens het sentiment kan omslaan. Zijn dat ook nog factoren die een hele belangrijke, dominerende rol kunnen spelen?

Lex Hoogduin: [...] het herstel is gematigd. Dat is één sleutelwoord. Een ander sleutelwoord voor het huidige beeld is hele grote onzekerheid die hangt samen, voor een heel groot deel, direct of in indirect met de situatie in de overheidsfinanciën. Je ziet een heleboel landen waar er fors bezuinigd zal gaan moeten worden. Dat er onhoudbare tekorten zijn. In welk tempo en wanneer dat precies gebeurt, dat is onzeker. In Nederland komt daar nog bij dat we op dit moment nog geen kabinet hebben. Dat we nog geen programma hebben. Dat we nog niet precies weten wat er in Nederland gebeurt. En er is onzekerheid omdat we niet zeker weten of en in welke mate de onrust op de financiële markten van de laatste maanden doorwerkt in de reële economie van de groei en werkgelegenheid.

De redenering van Hoogduin is: de overheidstekorten zijn onhoudbaar, daarom moet er bezuinigd worden. Bovendien moet er niet voorzichtig maar voortvarend te werk gedaan worden:

André Meinema: Als het aan de de Nederlandse Bank zou liggen zou je dan kiezen voor het woordje 'voorzichtig' of voor het woordje 'voortvarend' bezuinigen, begroting op orde helpen?

Lex Hoogduin: Ik denk dat het van belang is om dat voortvarend te doen. Want als je te voorzichtig bent dan stel je maatregelen die hoe dan ook genomen moeten worden uit. En het is hier zo, dat van uitstel kan geen afstel komen. Sterker nog als je uitstelt dan zul je later sterkere maatregelen moeten nemen omdat inmiddels het overheidstekort en vooral de overheids- schuld verder is opgelopen. Het tweede waar je rekening mee moet houden is dat je in zo'n situatie waarin je probeert de zaak te ver weg te schuiven, de financiën van de overheid als een soort grauwsluier over de economie blijven liggen wat mensen onzeker kan maken want ze weten dat op enig moment wat moet gebeuren. Ze weten niet precies wanneer, niet precies wat er gebeurt. Dat kan leiden tot een aantasting van het vertrouwen wat op zichzelf ook weer slecht is voor de economische groei, zelfs zonder dat je maatregelen hebt genomen. En het laatste effect is dat je dan langer wacht met het herstel van de buffers in de overheidsfinanciën, en die buffers zijn er niet voor niets. Die zijn er om klappen die je in de economie kan krijgen, waarvan we hopen dat ze zich niet voordoen, maar dat kun je nooit uitsluiten, kunt opvangen. En als je minder buffer hebt of geen buffers hebt dan werk een gegeven tegenslag veel harder door in je economie dan wanneer je buffers hebt.

Waarom moet er juist nu extra hard gesnoeid worden? Hoogduin geeft drie redenen. Ik loop ze een voor een af.

1. Van uitstel komt afstel.
Dit is merkwaardig. Waarom zou dat zo zijn? Misschien gaat dat op voor mijn voornemen nu eindelijk mijn balkon eens op te ruimen, maar de staatsbegroting? Mensen, we zijn er toch zelf bij?

2. Later bezuinigen verhoogt de kosten en moet er nog meer bezuinigd worden.
Ja, door samengestelde rente loopt de rekening op. Maar ook de bezuiniging heeft een prijs. Afgezien van de menselijke kosten, is er ook een economische prijs aan bezuinigen: het schaadt de economie. Door minder groei komt de economie op een achterstand, en zal de opbrengst in de toekomst – net als bij samengestelde rente, cumulatief afnemen. Juist nu de economie weer aantrekt moet deze groei als bij een kasplantje gekoesterd worden.

3. We hebben buffers nodig om mogelijke klappen in de toekomst op te vangen.
Ja, dat zou fijn zijn, maar voor wie het vergeten is: we zijn net bezig om bij te komen van de grootste klap die de wereldeconomie heeft gehad: de kredietcrisis van 2008. Nu is het moment om buffers te gebruiken – niet om ze op te bouwen. Uiteindelijk moet dat wel gebeuren, maar dat kun je beter doen als de economie weer sterker is. Dan is bezuinigen veel minder pijnlijk, zo niet verstandig. Daar komt bij dat op dit moment de rente laag is. Omdat de particuliere economie nog niet sterk is is er ook geen sprake van concurrentie op de kredietmarkt tussen overheid en de rest van de economie.

Door nu het bezuinigingsmes zeer voortvarend ter hand te nemen wordt de economische groei die er is weg bezuinigd. Het is natuurlijk wel waar dat onze concurrentiepositie op de wereldmarkt beter is als wij harder bezuinigen dan andere landen. Maar als andere landen de zelfde provinciaalse economische maatregelen nemen – en daar ziet het nu naar uit – dan zal de crisis verergeren. Het wordt dan een race naar de bodem.



De Barbier
Het is opvallend dat André Meinema Hoogduin niet een keer vraagt waarom er toch zo ontzettend fors bezuinigd moet worden. Het is blijkbaar een zeer diep gewortelde wijsheid: als het slecht gaat met de economie moet er bezuinigd worden. De reden dat iedereen graag wil bezuinigen is dat dit appelleert aan psychologische behoefte van de mens. Na de goede jaren komen de slechte jaren. We zijn verwend en er is een 'teveel aan vet', om met Joep Schrijvers te spreken, dat moet worden weggesneden. Het is een moderne variant van het middeleeuwse aderlaten. Hoewel het, op een paar zeldzame uitzonderingen na, geen enkel medisch voordeel had, is aderlating tot in de 20e eeuw toegepast. Men ging niet naar de doctor maar naar de maar naar de barbier om wat bloed te laten aftappen. De idee dat dit zou kunnen helpen komt ons nu belachelijk voor, maar het is eeuwenlang een van de meest toepaste medische handelingen geweest. Het lijkt er op dat de economie nog steeds in een vergelijkbare pre- wetenschappelijke fase verkeerd.

Aderlaten was gebaseerd op de vier humores (bloed, slijm, zwarte gal en gele gal) die in een bepaalde balans moesten zijn. Aderlaten is een manier om een teveel van een van de sappen, het bloed, af te voeren. Van een zelfde theoretisch gehalte is de roep om bezuinigen, zoals Hoogduin hier demonstreert. Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat we direct en voortvarend moeten bezuinigen om de economie weer op orde te brengen.

Wat zeker wel nodig is, is een gecoördineerde actie van de G20 landen en andere belangrijke economieën zoals o.a. Nederland. Waar het onvermijdelijk is dat er bezuinigd moet worden (zoals Griekenland) zal dat gedaan moeten worden, maar landen die nog buffers hebben, de US, VK en de Noord-Europese landen moeten bezuinigingen temporiseren, en kunnen beter economische activiteit stimuleren. Wat nu gebeurt is een race naar de bodem: een wedstrijd wie kan het hardst bezuinigen die met schijnargumenten wordt gemotiveerd.

Volledig transcript van interview 11 juni 2010, Radio 1.
----
(Gelijktijdig gepubliceerd op GeenCommentaar)
Update: op GeenCommentaar staat een interessante discussie bij dit stuk.
----
Update: 21 juni
Uit NRC van 19 juni:

De Amerikaanse president Barack Obama roept landen in een brief aan zijn collega-regeringsleiders van de G20 op om niet te snel te stoppen met het stimuleren van economisch herstel. Volgend weekend komt deze groep van de 20 grootste economieën in de wereld, aangevuld met landen als Spanje en Nederland, in Toronto in Canada bij elkaar.

„We moeten onze gemeenschappelijke doelen herbevestigen om het beleid te voeren dat economische groei sterk houdt”, schrijft Obama in zijn brief. Zonder landen bij naam te noemen, waarschuwt hij voor een te strak bezuinigingsbeleid zoals de Europese landen gisteren afspraken. Daarmee doorbreken zij het economische stimuleringsbeleid dat de G20-landen op hun topconferenties in Washington, Londen en Pittsburgh hadden afgesproken om gezamenlijk de gevolgen van de financiële en economische crisis die uitbrak na de val van zakenbank Lehman te bestrijden.

Read more...

Transcript interview Lex Hoogduin

>> Sunday, June 13, 2010

Opmerking: Dit transcript hoort bij een commentaar waarin ik dit interview bespreek.

Link naar mp3; programmastreams van 11/6/10 van 16:31 tot 18:31, 1e stream.

[16:20] Bert van Sloten: En dan de economie. De economie groeit dit jaar iets meer dan waar ze bij de De Nederlandse Bank een half jaar geleden nog van uitgingen. Maar het houdt niet over zeggen ze daar. “Een gematigd herstel”, zo luidt de terminologie van de De Nederlandse Bank en de groei van iets meer van 1 procent die we dit en het volgend jaar zien is vooral te danken aan de export en de groei in Azie en is niet te danken aan het feit dat we hier meer geld uitgeven. Het is eigenlijk ook al weer een normaal patroon, zegt directeur Lex Hoogduin en hij is dus van De Nederlandse Bank.

[16:48] Lex Hoogduin: Het is het normale patroon dat we in Nederland altijd zien na een dip en dan komt het eerste herstel uit het buitenland en dan volgt de rest. In die zin is het niet teleurstellend maar het leidt er wel toe dat het een gematigd herstel is. En als je vooruit kijkt dan zijn de voorruitzichten voor een héél snel herstel van de binnenlandse bestedingen die zijn niet zo heel groot.
André Meinema: Dus eigenlijk best een beetje somber beeld zo.
Lex Hoogduin: Het is een groei tempo dat je kunt verwachten van een economie die net als veel andere economieën die overigens ja [sic] buffers moet herstellen. En dat vergt dat je wat terughoudend bent met uitgeven. Veel meer kun je ook niet verwachten moeten we heel eerlijk toegeven.
André Meinema: Nou hebben we in de voorbije weken wel gezien, hoe snel opeens het sentiment kan omslaan. Zijn dat ook nog factoren die een hele belangrijke, dominerende rol kunnen spelen?
Lex Hoogduin: Ja, ik zei net het herstel is gematigd. Dat is één sleutelwoord. Een ander sleutelwoord voor het huidige beeld is hele grote onzekerheid die hangt samen, voor een heel groot deel, direct of in indirect met de situatie in de overheidsfinanciën. Je ziet een heleboel landen dat er fors bezuinigd zal gaan moeten worden. Dat er onhoudbare tekorten zijn. In welk tempo en wanneer dat precies gebeurt dat is onzeker. In Nederland komt daar nog bij dat we op dit moment nog niet een kabinet hebben. Dat we nog geen programma hebben. Dat we nog niet precies weten wat er in Nederland gebeurt. En er is onzekerheid omdat we niet zeker weten of en in welke mate de onrust op de financiële markten van de laatste maanden doorwerkt in de reële economie van de groei en werkgelegenheid.
André Meinema: Zou je kunnen zeggen dat Nederland door de val van het kabinet en verkiezingen en dus het formeren van het nieuwe kabinet eigenlijk 2010 verloren heeft?
Lex Hoogduin: ik denk niet dat 2010 verloren is. Wat veel belangrijker is wat betreft overheidsfinanciën moeten voorkomen dat 2011 een verloren jaar wordt.
André Meinema: Als het aan de de Nederlandse Bank zou liggen zou je dan kiezen voor het woordje “voorzicht” of voor het woordje “voortvarend”, bezuinigen, begroting op orde helpen.
Lex Hoogduin: Ik denk dat het van belang is om dat voortvarend te doen. Want als je te voorzichtig bent dan stel je maatregelen die hoe dan ook genomen moeten worden. Die stel je uit. En het is hier zo dat van uitstel kan geen afstel komen. Sterker nog als je uitstelt dan zul je sterkere maatregelen later moeten nemen omdat inmiddels het overheidstekort en vooral de overheidsschuld verder is opgelopen. Het tweede waar je rekening mee moet houden is dat je in zo’n situatie waarin je probeert de zaak te ver weg te schuiven, de overheidsfinanciën als een soort grauwsluier over de economie blijven liggen wat mensen onzeker kan maken want ze weten dat op enig moment wat moet gebeuren. Ze weten niet precies wanneer, niet precies wat er gebeurt. Dat kan leiden tot een aantasting van het vertrouwen wat op zichzelf ook weer slecht is voor de economische groei, zelfs zonder dat je maatregelen hebt genomen. En het laatste effect is dat je dan langer wacht met het herstel van de buffers in de overheidsfinanciën, en die buffers zijn er niet voor niets. Die zijn er om klappen die je in de economie kan krijgen, waarvan we hopen dat ze zich niet voordoen, maar dat kun je nooit uitsluiten, kunt opvangen. En als je minder buffer hebt of geen buffers hebt dan werk een gegeven tegenslag veel harder door in je economie dan wanneer je buffers hebt.
André Meinema: En dan is de electorale verwarring die ontstaan is of de politieke versplintering dan niet de negatieve factor?
Lex Hoogduin: Ja dat zijn woorden die u gebruikt. Ik probeer te kijken naar wat er economisch nodig is. Duidelijk dat er op dit moment we in vele landen maatregelen moeten nemen. Dat Nederland daar ook bij hoort. Dat we een goede uitgangspositie hebben, Dat het heel belangrijk is dat het nieuwe kabinet, hoe dat er ook maar uitziet, dat huiswerk voorvarend ter hand pakt.
André MeinemaBert van Sloten: en dat zei directeur Lex Hoogduin, hij is van De Nederlandse Bank. En hij was in gesprek met André Meinema. [20:30]

Read more...

Pimpelpaars is de kleur van het verraad van links

>> Monday, June 7, 2010

Een interview van Mark Rutte in de Spits van afgelopen vrijdag wordt als volgt ingeleid:

"Mark Rutte gaat fier aan kop in de peilingen, vooral vanwege één krachtige boodschap: bezuinigen. Houdt hij het tot aan de verkiezingen vol?"

Rutte's partijgenoot Arend Jan Boekestijn schrijft aan Vincent Bijlo dat de problemen die we nu hebben zijn veroorzaakt door de 'massieve fiscale stimulus' waarmee de meeste regeringen hebben gereageerd op de kredietcrisis in 2008. Dit zou resulteren in inflatie - 'vroeg of laat' voegt hij er voor de zekerheid aan toe.

Daadkracht
Zie hier de campagne strategie van de VVD: zij belooft daadkracht bij het opruimen van de puinhopen – de schulden – die het gevolg zijn van de crisis. De slogan van de VVD had ook kunnen zijn 'zachte heelmeesters maken stinkende wonden'. Voeg toe een dynamische, leuke, en goed gebekte lijsttrekker en je kunt er de verkiezingen mee winnen – zeker als de oppositie niet veel tegenwerk levert. Van de PvdA horen we alleen: 'iedereen telt mee'. Het zijn slogans die alleen maar lijken te bevestigen dat de PvdA niet daadkrachtig is. Daadkracht, dat is immers wat wij nodig hebben in dit land. De onuitgesproken gedachte erachter is dat het helemaal niet uitmaakt wat er gedaan wordt, als er maar iets gedaan wordt. En wat is er dan beter dan puinruimen? De 'puinhopen van Paars' liggen er nog steeds lijkt het wel.

Paars
Over de oorzaak van de crisis gaat het nauwelijks. Zeker als men bedenkt dat het dezelfde partijen zijn die in de jaren '90 samen regeerden en beleid voerden dat de oorzaak is van de huidige problemen. Niet alleen in Nederland regeerde Paars, ook in andere westerse landen. In Engeland was Labour, dat zich New Labour noemde aan de macht en voerde het beleid van vergaande privatisering, ingezet door Margret Thatcher, met enthousiasme uit. Amerika werd geregeerd door Democraten die niet in staat waren om de ziektekostenstelsel te hervormen maar wel de financiële markt dereguleerden.


Door de NAFTA konden Amerikaanse bedrijven de fabrieken verplaatsen naar Mexico waar de lonen veel lager zijn. Door centrumlinkse regeringen werden de allerlaatste belemmeringen, die waren ingesteld als reactie op de Grote Depressie van de dertiger jaren, opgeheven. Links èn rechts was er consensus over het te voeren beleid dat vooral ruim baan moest geven aan de vrije markt. Dit is het werkelijke verraad van links en het vond in Nederland uiting in de vorm van de twee paarse regeringen onder leiding van de sociaal-democraat Wim Kok.

De PvdA is inmiddels op haar schreden teruggekeerd en tot het inzicht gekomen dat de vrije markt, net als Bokito, moeilijk te temmen is. Ook in Engeland is een einde gekomen aan 'purple'. Alleen de Democraten in Amerika lijken nog niet helemaal hun draai gevonden te hebben. De hervorming van het ziektekostenstelsel is toch vooral een compromis met het bedrijfsleven en het uitkopen van de banken ging op een manier die voor de banken wel heel gunstig is uitgepakt. De staat heeft de verliezen op zich genomen terwijl de winsten nog steeds geprivatiseerd zijn. Niet één bank is door de staat overgenomen.

Haarlemmerolie
Anders dan de PvdA is er bij de VVD nog niet erg veel veranderd. Volgens de VVD- ideologie is een kleine overheid beter. Daarom komt deze crisis haar ook goed uit: door krachtig te bezuinigen op overheidsuitgaven komt de nachtwakersstaat weer in zicht. Dat de schulden een indirect gevolg zijn van een terugtredende overheid lijkt men niet te beseffen. Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurd is. In de jaren '80 werd dit ook al door Ronald Reagan gepropageerd. Ook hij voerde grote belastingverlagingen in, vooral voor de rijken en dereguleerde een deel van het bankwezen. Het gevolg was de Savings & Loan crisis die, behalve de kleinere omvang, grote gelijkenis vertoont met de huidige kredietcrisis. De VVD maakt haar naam als conservatieve partij echter waar: zij houdt onverminderd vast aan het principe van de Vrije Markt, een kleine overheid en lage belasting. Door keihard te bezuinigen – zeer daadkrachtig! – wordt het risico vergroot dat de zich net herstellende economie weer in een dip raakt. Ook is men bij de VVD nog steeds bang voor inflatie: zoals men van generaals zegt dat zij zich voorbereiden op de vorige oorlog die ze verloren, zo is de VVD nog steeds bezig met het bestrijden van inflatie. Dit is echt onzin. Als de crisis echt doorzet – door te hard bezuinigen - dan bestaat de kans dat geld juist meer waard wordt. Deflatie dus, zoals ook in de jaren dertig is gebeurd. Het middel van de VVD mag dan wel daadkrachtig zijn, het is niet beter dan Haarlemmerolie: een wondermiddel. Of, om Paul Krugman te citeren: "Utter folly posing as wisdom".

Pimpelpaars
In de jaren negentig was er consensus over het te voeren economisch beleid bij links en rechts en dit resulteerde in Paars. Die consensus bestaat al lang niet meer en een combinatie van VVD, PvdA aangevuld met D66 en waarschijnlijk GL is daarom onmogelijk. Hoogstens als 'grote coalitie' – een noodzakelijkheid omdat er geen andere combinatie denkbaar is. Dat is echter geen paars, maar pimpelpaars.

Eerder gepubliceerd op GC

Read more...

Israël schendt Geneefse conventies

>> Saturday, June 5, 2010

De zinloze oorlog in de media leidt af van veel belangrijkere zaken: Israël schendt internationale verdragen waardoor de bevolking van Gaza onnodig lijdt. Amerika en Nederland houden Israël de hand boven het hoofd.


Israël zal ongetwijfeld reputatieschade lijden maar het doel is bereikt: door zeer hard optreden is een afschrikwekkend voorbeeld gesteld en de blokkade is niet doorbroken. En dat was het doel: in stand houden van de isolatie van Hamas en de afsluiting van de Palestijnse enclaves in Israël. De discussie gaat nu voornamelijk over de precieze gang van zaken bij de bestorming van de schepen. De Free Gaza Movement wordt er van beschuldigd te zijn geïnfiltreerd door een paar actievoerders (via) die banden hebben met de terroristische organisaties. Het is match nummer zoveel in de wedstrijd tussen de pro/anti-Israël lobby en de pro/anti-palestijnen lobby (doorhalen wat niet van toepassing is) in het kader van de wereldkampioenschappen 'wie heeft gelijk'. Hierbij komt het er vooral op aan dat je zo behendig mogelijk de pers bespeelt. Door selectief beelden te verspreiden van de raid scoort Israël alvast een vroeg punt. Als de actievoerders vrijkomen krijgen zij een kans, maar zij zijn in het nadeel omdat de aandacht van het nieuws al weer naar een ander onderwerp is verlegd.

Onderzoek
Naar de gang van zaken tijdens de entering van de schepen moet natuurlijk onderzoek gedaan worden. Het is vanzelfsprekend dat dit niet door Israël zelf kan worden gedaan omdat de uitslag van een dergelijk onderzoek door niemand serieus genomen kan worden (behalve Israël). Het is dan ook bijzonder vreemd dat minister Verhagen al vrij snel laat weten dat hij eerst het onderzoek van Israël wil afwachten. Ook de grootste sponsor van Israël – de Verenigde Staten – wil het onderzoek van Israël afwachten (via).

Vierde Geneefse Conventie
Volgens artikel 55 van de vierde Geneefse Conventie heeft een bezettingsmacht zoals Israël de plicht om de bevolking van het bezette gebied van genoeg voedsel, medicijnen en andere voorraden te voorzien. Omdat dit artikel zo belangrijk is in dit verhaal geef ik hier het volledige weer.

Art. 55. To the fullest extent of the means available to it, the Occupying Power has the duty of ensuring the food and medical supplies of the population; it should, in particular, bring in the necessary foodstuffs, medical stores and other articles if the resources of the occupied territory are inadequate.


The Occupying Power may not requisition foodstuffs, articles or medical supplies available in the occupied territory, except for use by the occupation forces and administration personnel, and then only if the requirements of the civilian population have been taken into account. Subject to the provisions of other international conventions, the Occupying Power shall make arrange- ments to ensure that fair value is paid for any requisitioned goods.


The Protecting Power shall, at any time, be at liberty to verify the state of the food and medical supplies in occupied territories, except where temporary restrictions are made necessary by imperative military require- ments (vierde Geneefse conventie 1947).

Toelichting bij begrip Protecting Power: dit is een onafhankelijk land of instantie. Deze rol kan worden vervuld het Rode Kruis of de VN.

Maar het is echter duidelijk dat Israël niet aan deze verplichting voldoet of zelfs maar wil voldoen. Door de invoer van onvoldoende bouwmateriaal, voedsel en medicijnen te verhinderen lijdt de bevolking (vooral kinderen) aan ondervoeding. Ruim een jaar later is de infrastructuur die tijdens de operatie Cast Lead werd vernietigd nog steeds niet hersteld. Israël houdt de anderhalf miljoen inwoners gevangen op een stuk land dat ongeveer een kwart van de omvang is van de provincie Utrecht terwijl er bijna anderhalf keer zoveel bewoners leven.

 opppervlak populatie
Utrecht: 1363 km2 1.08 miljoen
Gaza: 360 km2 1.55 miljoen

Israël beweert bovendien dat het gerechtigd was om schepen te enteren die in internationale wateren varen. Dit is echter enkel en alleen toegestaan in een oorlogssituatie, hiervan is echter overduidelijk geen sprake. Het ging om levering van hulpgoederen. Uiteraard is het niet de bedoeling dat de deze transporten misbruikt worden voor wapentransport, maar hierin is voorzien in het verdrag. De UN, het Rode Kruis of EU, kan de invoer inspecteren.

Tragisch
De vierde Geneefse Conventie is geïnspireerd door de ervaringen van de tweede wereldoorlog, en met name het lijden van de bevolking. Natuurlijk kan men zeggen dat het slechts een papieren tijger is, maar het biedt een richtlijn om uit deze hopeloze situatie te komen. Het is vreemd dat juist Israël, dat zich er op voorstaat een rechtsstaat te zijn die is omgeven door dictaturen, internationale verdragen zo schaamteloos schendt. Ook de slappe houding van Barack Obama, die zo graag een andere politiek dan zijn voorganger wil voeren in het Midden-Oosten, is teleurstellend. Nederland, tenslotte, wil graag gastland zijn voor internationale rechtsspraak, maar laat zien dat het nog niet begrepen heeft dat dat verplichting schept: namelijk dat je de handhaving ervan zelf ook nastreeft.

(Eerder gepubliceerd op GC)

Read more...

About This Blog

  © Blogger templates Sunset by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP