Deposito garantie voor Cyprus - nu even niet

>> Monday, March 18, 2013

Europese politici hebben weer eens het gas opgedraaid, zodat de crisistemperatuur opnieuw lekker oploopt. Deposito garantie? Nu even niet. Heel erg slim. Het principe van deposito garantie voor kleine spaarders (zeg tot een ton) is nu juist dat die nooit bang hoeven te zijn hun geld te verliezen. Vertrouwen is hier het sleutelwoord. Zodra mensen het niet meer vertrouwen halen ze namelijk hun geld van de bank.

De EU heeft nu dit vertrouwen beschaamd.

En dat door mensen die altijd zo hun mond vol hebben over het belang van vertrouwen van investeerders.

Ik kan het echt niet meer volgen. Wat denken ze? Denken ze eigenlijk überhaupt wel? Of is het enige wat voor ze telt het kleine eigenbelang van hun eigen landje, of hun eigen herverkiezing? Of laten ze zich alleen maar adviseren door een paar schimmige lobbygroepen die weliswaar wel veel geld hebben (en voor later een leuke baan dus)?

Ik zeg het maar weer eens voor de tichtste keer + 1: deze crisis is nog lang niet voorbij. Ik kan daar nu ook aan toevoegen dat dat niet ondanks, maar dankzij de politici en functionarissen is die Europa besturen.

---
Illustratie: acme

Read more...

Corporatocratie

>> Sunday, March 17, 2013


Joop heeft een artikel over de nieuwe site TabakNee. Hulde daarvoor, hoog tijd we daar eens naar kijken.

Tegen het einde wordt Hans Hillen geciteerd:
In het AD reageren de genoemde personen verbolgen over de vermeldingen. Hans Hillen spreekt van 'hypocriet fanatisme', hij adviseerde de tabaksindustrie maar ontkent lobbyist te zijn. Hij noemt tabaksgiganten als Philip Morris "gewone bedrijven waar belasting wordt betaald". De woordvoerder van Schippers spreekt van "kwalijke insinuaties".
Zijn verdediging is dus "het zijn gewone bedrijven als alle andere" - nu wil ik niet insinueren dat alle bedrijven slecht zijn, maar een sterke verdediging is nou ook weer niet, want als het gaat om invloed uitoefenen op het bestuur van het land zijn tabaksbedrijven inderdaad "gewone bedrijven".

Wij doen alsof we in een democratie leven, waarin ieders stem telt, maar misschien het beter om het een "democratische corporatocratie" te noemen - waarin je invloed evenredig is met je vermogen (mens/bedrijf). Zie mijn vorige post over "financiële stabiliteit"

Ps. ik heb vroeger gerookt en het was een heel gevecht om er vanaf te komen. Tabaksbedrijven zijn zeker geen "gewone bedrijven" het zijn dealers die geld verdienen aan verslaafden.

Illustratie: Victor Bezrukov (Flickr)

Read more...

De macht van taal


Ewald Engelen wijst me op een artikel over de wijze waarop grote banken de hand boven het hoofd wordt gehouden. Mij trof één zinnetje in het artikel, omdat ik iets dergelijks net een ander verhaal las. Eerst het stuk van Engelen. Het gaat over Single Supervisory Mechanism (SSM) (ja sorry mensen, maar het is belangrijk!). Het SSM moet banken in de EU gaan reguleren. De zin waarom het gaat is de volgende:

For the most hopeless cases, the Single Resolution Mechanism would step in to dissolve banks “without disrupting financial stability”
het artikel legt in de volgende zin uit wat dat betekent "zonder de stabiliteit te verstoren" - namelijk dat U burger kan worden uitgekleed, want voor stabiliteit van het financieel stelsel doen we alles.

Het tweede artikel - dat ik nog aan het lezen ben - zo veel te lezen, en allemaal lappen van vele duizenden woorden - gaat ook over reguleren van markten, maar dan in de VS, namelijk over de CFTC. In de nieuwe wet ( "Dodd-Frank" ) staat een zinnetje dat dit orgaan beslissingen mag nemen over de omvang van markt posities op de termijn markt (om er voor te zorgen dat niemand de markt kan domineren). Letterlijk:

The Commission shall by rule, regulation or order establish limits on the amount of positions, as appropriate...
Het venijn zit hier in één woord: "approriate" - bedrijven gaan in beroep tegen elke maatregel die de CFGC neemt, want stellen ze: hij is onvoldoende doordacht, niet 'appropriate'. Ze winnen ook nog want in het hof dat hier over gaat is een meerderheid van de rechts ultra-conservatief. Democraten hebben nooit veel interesse gehad in deze dingen.

Zo werkt dat dus.

Kunnen wij - "we the people" om maar eens mooie Amerikaanse tekst aan te halen - hier nog wat aan doen? Door wie, of beter, door wat worden we eigenlijk geregeerd?


Illustratie: Stier op Wall Street, symbool voor omhooggaande markt. Wally Gobetz (Flickr)

Read more...

Netanyahu doet geen enkele moeite

>> Tuesday, March 12, 2013

Jerome Slater laat zien waar je in elk geval niet moet zijn als je wat veranderd wilt hebben in Israël. Hij citeert Haaretz:

In January, a group of rabbinical students spending the year in Israel showed up at the Prime Minister’s residence with a stack of 725 letters from North American rabbis, cantors, rabbinical and cantorial students from all denominations of Judaism, and from throughout the United States and Canada, asking Prime Minister Netanyahu to cease plans for a new settlement that has roundly been criticized as an obstacle to long-term peace.
Netanyahu doet geen enkele moeite om met deze mensen te praten en hij heeft hier verder niet meer op gereageerd.

Volgens Slater moet je bij Obama en het Congress zijn, niet bij Netanyahu. Hij heeft natuurlijk helemaal gelijk: de sleutel voor verandering ligt in de US niet in Israël. Maar helaas is ook dat niet zo eenvoudig. Ik ken linkse Amerikaanse politici die heel braaf zijn als het gaat om Israël. Bijvoorbeeld Elizabeth Warren is een trouw supporter van Israel, en Max Blumenthal noemt Alan Grayson zelfs een "AIPAC tool". Warren en Grayson denken blijkbaar: één front is genoeg, nu even geen problemen met de AIPAC.

Hoe is het toch mogelijk dat de Israël Lobby zo veel macht heeft? (En nee, ik geloof niet complot theorieën) En niet alleen in de US, ook in Nederland beven ze voor deze lobby. Dit was nog vorig jaar: "Nederland zet zichzelf buitenspel door onthouden van steun aan Palestijnen"

Maar dit vind ik dan toch wel weer heel goed: Timmermans: 'Het is doodsimpel: nederzettingen liggen niet in Israël'

Inderdaad, het is eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld, en toch komt er maar geen oplossing. Hoe kan dat?

---
Verantwoording foto: hoyasmeg

Read more...

Wilders interviewen - aan de andere kant van de wereld

>> Monday, March 11, 2013

He kijk, hij laat zich dus wel interviewen door een kritische journalist, alleen doet hij dat wel aan de andere kant van de wereld. De Australische journalist Andrew O'Keefe interviewt Geert Wilders. Interview van c.a. 1/2 uur. Ik had het nog niet eerder gezien. Hier is volledige interview.



Het is goed om eens te zien dat het dus wel kan, als je je maar goed voorbereid en goed en helder je vragen formuleert. Probleem in Nederland is natuurlijk dat Wilders consequent weigert om zich op deze manier te laten interviewen - en hier is ook goed te zien waarom, waardoor niemand hem op deze manier ziet afgaan. Ook laat dit zien hoe essentieel deze strategie van Wilders is, en hoe makkelijk hij hiermee in Nederland wegkomt.

Ik zie eigenlijk maar een oplossing voor dat probleem: als hij weigert, maak dan duidelijk waarom hij weigert: hij is bang, want hij valt door de mand.

(Is dit eigenlijk al op de NL-TV geweest?, ik kijk bijna geen TV meer, moet ik tot mijn schande bekennen)

Met dank aan Niek van Leeuwen (@NiekvLeeuwen)

Read more...

Repressieve vrijheid en democratie

>> Friday, March 8, 2013

Op 20 maart is het 10 jaar geleden dat de oorlog tegen Irak begon. Deze oorlog is om meerdere redenen schokkend, niet alleen vanwege de wreedheid en het lijden van de Irakezen maar ook door wat het ons leert over de VS en democratie in het algemeen. De manier waarop deze oorlog is begonnen en hoe ze werd gevoerd heeft duidelijk laten zien hoe slecht de democratie in Amerika - in het "vrije westen" - werkt.

In 2003 werd van rechts tot links de oorlog gesteund, ook door vooraanstaande Democraten zoals de Clintons. Alle grote kranten, ook de New York Times en de Washington Post, en alle grote Tv-zenders waren voorstander van de oorlog.

"Maar", zult u dan zeggen, "in Amerika is vrijheid, daar mag iedereen zijn mening hebben en verkondigen, ook zij die tegen de oorlog waren konden dat zeggen. In het het Irak van Saddam Hoessein werd je gevangengenomen, gemarteld en gedumpt. Wij in het westen doen dat niet. Wij zijn vrij. Amerika is tenminste een democratie, en iedereen is vrij om kritiek te leveren".

Dat mag waar zijn, maar hoe werkt dat in de praktijk? Stephen Walt geeft een voorbeeld. Hij schrijft over wat er is gebeurd met mensen die wel kritiek hadden de oorlog in Irak, nog voor die oorlog begonnen was *). Kort voor het uitbreken van de oorlog plaatsten 33 deskundigen een advertentie waarin ze uiteen zetten waarom ze tegen de oorlog waren. In de advertentie somden ze de nadelen op:
  • Saddam Hussein is a murderous despot, but no one has provided credible evidence that Iraq is cooperating with al Qaeda. 
  • Even if Saddam Hussein acquired nuclear weapons, he could not use them without suffering massive U.S. or Israeli retaliation. 
  • The first Bush administration did not try to conquer Iraq in 1991 because it understood that doing so could spread instability in the Middle East, threatening U.S. interests. This remains a valid concern today. 
  • The United States would win a war against Iraq, but Iraq has military options—chemical and biological weapons, urban combat—that might impose significant costs on the invading forces and neighboring states. 
  • Even if we win easily, we have no plausible exit strategy. Iraq is a deeply divided society that the United States would have to occupy and police for many years to create a viable state. 
  • Al Qaeda poses a greater threat to the U.S. than does Iraq. War with Iraq will jeopardize the campaign against al Qaeda by diverting resources and attention from that campaign and by increasing anti-Americanism around the globe. 
En wat hadden ze gelijk! We weten nu dat 20 maart 2003 het begin was van een grote ramp, vooral voor de Irakezen zelf, maar ook voor de Amerikanen. Na 10 jaar is land nog steeds een grote (politieke) chaos, het is verdeeld in een Koerdisch, en een Arabisch deel, soennieten en sjiieten staan elkaar naar het leven en Iran is de lachende derde want dankzij de oorlog is er nu een bondgenoot aan de macht in Irak. En oh ja, Al Qaida had er inderdaad helemaal niets mee te maken.

Je zou je verwachten dat dit bewijs van deskundigheid en moed om tegen de stroom in te zwemmen een goede toevoeging is op je CV. Walt hierover:
It is worth noting that none of the signatories on this list has held a government position since then, and my guess is that none is likely to do so in the future. Instead, it is mostly people who backed the war who have occupied key policymaking positions in both the Bush and Obama administrations. Even today, a reputation for hawkishness is a prerequisite for being taken seriously in Washington.
Nee je wordt niet de gevangenis in gegooid, je wordt niet gemarteld, maar je wordt uitgestoten, in de ban gedaan, je carrière is afgelopen. Mocht het weer een keer voor komen dat weet iedereen wat te doen: mee praten met de meute en verder je mond houden. Veel effectiever dan martelen, gevangenissen en dictatuur. En je hoefde niet eens werkzaam te zijn in de politiek of in de media, zoals het verhaal van de Dixie Chicks laat zien. De meeste mensen zien het niet eens, en maar weinig mensen durven te protesteren. Dat is Vrijheid en de Democratie, en daar zijn we Voor! Mooi toch!?

---
(*) (ik zeg dat er even bij, want u weet hoe het gaat: na de oorlog zat iedereen in het verzet).

Read more...

About This Blog

  © Blogger templates Sunset by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP